نخستین سال تحصیلی پس از جنگ ۱۲ روزه
به گزارش کنکوری، دبیر کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران به خبرآنلاین می گوید: «حضور نیروهای موسوم به «حجاب بان» که در دولت قبل در دانشگاه ها مستقر شده بودند حذف گردیده است. همین طور دخالت های حراست در امور دانشکده ها که قبل تر بسیار رایج بود بطور قابل توجهی کم شده است. این تغییرات نشان دهنده حرکت به طرف بهبود فضای دانشگاهی است. البته، این وضعیت ممکنست در دانشگاه های دیگر متفاوت باشد.»
مظاهر گودرزی: ماه مهر که شروع شود دانشجویان و استادان دانشگاه نخستین سال تحصیلی پس از جنگ ۱۲ روزه را تجربه می کنند، احتمالا بازگشت آنها به دانشگاه با عنایت به تحولات چند ماه گذشته با کلی پرسش و مطالبه همراه می باشد، برای همین آنچه اهمیت دارد نوع مواجهه دانشگاه با دانشجویان و استادان است. درهمین باره کارن ابری نیا، دبیر کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران به خبرآنلاین می گوید: «امیدواریم شرایطی فراهم گردد که آزادی بیان برای استادان و دانشجویان تضمین شود.»
او در این گفت و گو به آخرین وضعیت «حجاب بان ها» در دانشگاه تهران و وضعیت معیشتی استدان دانشگاه اشاره می کند، بگفته او شرایط طوری شده که برخی استادان مجبور هستند برای گذران زندگی همزمان با تدریس در تاکسی های اینترنتی هم کار کنند.
متن کامل این گفت و گو در ادامه آمده است.
حالت پادگانی که در دولت قبلی در دانشگاه ها حاکم بود درحال کاهش است
*دولت چهاردهم سال تحصیلی قبل در دانشگاه ها را با روسای دولت سیزدهم شروع کرد، حالا یک سال قبل و در آستانه سال تحصیلی جدید هستیم، وضعیت مدیریت دانشگاه ها و تغییرات در این عرصه چطور است؟
در یک سال قبل تغییرات قابل توجهی در مدیریت دانشگاه های کشور رخداده است، خصوصاً در دانشگاه تهران و برخی دیگر از دانشگاه های بزرگِ تهران و سایر شهرها شاهد تغییر روسای دانشگاه ها بوده ایم که این تحولات نویدبخش بهبود فضای دانشگاهی است. انتظار می رود همان گونه که دولت جناب آقای دکتر پزشکیان در تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده بود، فضای دانشگاه ها بازتر شود و دانشجویان از آزادی بیشتری برخوردار شوند. البته این روند بتدریج درحال تحقق است و حالت پادگانی که در دولت قبلی در دانشگاه ها حاکم بود درحال کاهش است.
*نشانه این تغییرات مثلاً در دانشگاه تهران به چه شکل نمود پیدا کرده است؟
برای مثال حضور نیروهای معروف به «حجاب بان» که در دولت قبل در دانشگاه ها مستقر شده بودند حذف گردیده است. همین طور دخالت های حراست در امور دانشکده ها که قبل تر بسیار رایج بود بطور قابل توجهی کاسته شده است. این تغییرات نشان دهنده حرکت به طرف بهبود فضای دانشگاهی است. البته، این وضعیت امکان دارد در دانشگاه های دیگر متفاوت باشد و همکاران ما در سایر دانشگاه ها می توانند اطلاعات دقیق تری در این مورد عرضه کنند، مثلاً برعکس دانشگاه های زیرمجموعه وزارت علوم در دانشگاه های تحت نظارت وزارت آموزش و پرورش مانند دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه تربیت معلم شهید رجایی، روسای دانشگاه ها کمتر تغییر کرده اند و بازهم روندهای گذشته در آنها ادامه دارد. گزارش هایی از طرف کانون صنفی استادان دریافت شده که نشان میدهد استادان این دانشگاه ها به سبب فعالیتهای صنفی خود بازهم تحت فشار و آزار قرار دارند.
در گذشته، فضای دانشگاه ها به شدت تحت نظارت و سرکوب قرار داشت. دانشجویان و استادان بطور مداوم تحت نظر بودند و حتی امضای اطلاعیه ای ساده که صرفا دعوت به آرامش می کرد می توانست بعنوان اهرمی ضد استادان استفاده گردد و مانع از تحقق درخواست های شان شود. این شرایط فضای نامناسبی را برای فعالیتهای علمی و صنفی بوجود آورده بود. در عین حال، انتظارات از تحولات کنونی فراتر از وضعیت فعلی است و امیدواریم با ادامه این روند، فضای دانشگاه ها به طرف بازتر شدن و پیشرفت آزادی های علمی و صنفی حرکت نماید تا دانشگاه ها بتوانند نقش واقعی خویش را بعنوان مراکز تولید علم و دانش ایفا کنند.
شورای عالی انقلاب فرهنگی مانع توسعه دانشگاه ها شده است
*کدام نهادها در دانشگاه دخالت دارند؟
یکی از مسایل مهم در فضای دانشگاهی، نقش شورایعالی انقلاب فرهنگی است که بنظر می رسد در تعدادی موارد مانع توسعه و پیشرفت دانشگاه ها شده است. دانشگاه بعنوان نهادی علمی نیازمند استقلال و آزادی عمل است تا گروههای علمی بتوانند در مورد مسایل تخصصی، مانند جذب اعضای هیأت علمی تصمیم گیری کنند. اما هم اکنون شورایعالی انقلاب فرهنگی در این امور دخالت دارد که گاه این دخالت ها سازنده نیست و مانع پیشرفت می شود.
*سال تحصیلی جدید نخستین سال تحصیلی پس از جنگ دوازده روزه است، فکر می کنید در این شرایط دانشگاه چه حال و هوایی داشته باشد؟
با شروع سال تحصیلی جدید، خصوصاً بعد از جنگ ۱۲روزه انتظار می رود که دانشجویان و استادان دیدگاه ها و سؤالات متفاوتی در این مورد مطرح کنند، امیدواریم با عنایت به بهبود نسبی فضای دانشگاه ها، شرایطی فراهم گردد که آزادی بیان برای استادان و دانشجویان تضمین شود. در گذشته برگزاری جلسات دانشجویی یا دعوت از سخنرانانی که مورد تأیید مسؤلان نبودند با موانع جدی مواجه می شد. انتظار می رود در دوره جدید، این محدودیت ها برطرف شود و فضای مناسب تری برای بحث و گفت و گو ایجاد گردد.
*وضعیت استادانی که بعد از حوادث سال ۱۴۰۱ اخراج یا تعلیق شده بودند، چطور است؟
خوشبختانه خیلی از آنها به کار بازگشته اند. وزارت علوم در این مورد عملکرد نسبتاً مطلوبی داشته و موارد حاد با پیگیری های انجمن صنفی استادان حل شده است. البته تعدادی از استادان امکان دارد خود علاقه ای به بازگشت نداشته باشند، اما در مجموع، افرادی که متقاضی بازگشت بودند، تا حد زیادی به فعالیت خود ادامه داده اند.
کار کردن اعضای هیئت علمی دانشگاه ها در تاکسی اینترنتی
*وضعیت معیشتی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها همیشه شرایط مساعدی نداشته، هم اکنون چطور است؟
سال تحصیلی جدید در حالی آغاز می شود که اعضای هیأت علمی دانشگاه ها که بار اصلی آموزش، پژوهش و فناوری در کشور را به عهده دارند، در بدترین وضع معیشتی خود نسبت به گذشته و حتی در مقایسه با اقشار دیگر هم اکنون قرار دارند. حقوق یک استادیار تازه استخدام در حدود ۲۸ میلیون تومان است. این در حالیست که همین استادیار برای استخدام در دانشگاه مدارج علمی مختلفی را طی کرده و سالیان متمادی از عمر خویش را صرف کرده است و در سنی در حدود ۲۸ تا ۳۰ سالگی تازه درآمد خواهد داشت. در حالیکه دیگرانی که چنین مدارج علمی را طی نکرده اند در سنین بسیار پایین تر وارد بازار کار می شوند و عجیب تر این که خیلی از آنان درآمدهای مشابه یا بالاتری دارند.
مثلاً اخیراً شنیده شده که حقوق افراد خدماتی شهرداری در همین حدود است و یا راننده فلان مدیرعامل ماهیانه ۶۰ میلیون تومان درآمد دارد و یا همین دانشجویی که توسط همین استادیار آموزش دیده و پس از ۴ سال وارد بازار کار می شود، درآمدی به مراتب بالاتر دارد. فقط هزینه مسکن یک استادیار جوان در تهران بالاتر از حقوق او است، این امر باورنکردنی است اما حقیقت دارد.
یکی از همکاران در یکی از دانشگاه های تهران به من می اظهار داشت که همکار جوانش که در جلسه ای کنار وی نشسته بوده، به سبب مستأصل شدن از اوضاع اقتصادی از او چاره جویی کرده که چه باید بکند. من شخصاً اعضای هیأت علمی را می شناسم که علاوه بر حقوق دانشگاه هم اینک مجبورند با اسنپ کار کنند تا بتوانند از عهده هزینه های زندگی برآیند. همین مشکلات باعث مهاجرت تعداد قابل توجهی از اعضای هیأت علمی دانشگاه ها شده است.
*تفاوت وضعیت معیشتی اساتید در ایران با کشورهای همسایه چطور است؟
در حالی که دریافتی یک استاد تمام پایه ۵۰ در دانشگاه تهران کمتر از ۸۰۰ دلار است، در کشورهای همسایه در منطقه مثل امارات، عربستان و قطر، حقوق اعضای هیأت علمی به صورت میانگین از ۳۰۰۰ تا ۷۰۰۰ دلار در ماه است. البته استاد تمام پایه ۵۰ بالاتر از ده هزار دلار دریافت می کند و این در حالیست که مسکن رایگان، بیمه کامل و بسیاری امکانات رفاهی دیگر هم در اختیار استادان قرار می دهند. همین طور بودجه های پژوهشی چند صد هزار دلاری تا میلیون دلاری در اختیار محققان برجسته قرار می گیرد. این در حالیست که بودجه های پژوهشی دانشگاه های ما بسیار ناچیز است. به سبب بودجه های ناچیز پژوهشی، ارتباطات بین المللی علمی بین دانشگاه ها، از قبیل شرکت در کنفرانس ها و رخدادهای علمی و دیپلماسی علمی که می تواند یکی از مؤلفه های توسعه علمی کشور باشد، به شدت کاسته شده است.
در ۵ سال گذشته حدود ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ استاد دانشگاه بازخرید، بازنشسته زودرس، قطع همکاری یا مرخصی بدون حقوق طولانی داشته اند
*وضعیت مهاجرت اعضای هیأت علمی چطور است و چه آماری در این مورد وجود دارد؟
آمار دقیقی از مهاجرت اساتید خصوصاً اساتید جوان در دسترس نیست، اما با آمار نسبی که از دوازده دانشگاه بزرگ تهران، شریف، امیرکبیر، خواجه نصیر، علم و صنعت، شیراز، اصفهان، صنعتی اصفهان، تبریز، مشهد، شهید بهشتی و تربیت مدرس دریافت شده است، از حدود شش هزار عضو هیأت علمی در رشته های علوم و مهندسی، در ۵ سال گذشته حدود ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر بازخرید، بازنشسته زودرس، قطع همکاری یا مرخصی بدون حقوق طولانی داشته اند که حدود یک چهارم اساتید هستند. از این مقدار بالاتر از حدود شصت درصد آنها در دو سال قبل رخداده است که بیان کننده شتاب بیشتر مهاجرت است.
منبع: konkoorist.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کنکوری در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب کنکوری
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۸ بعلاوه ۱