نگاه آسیب شناسی به مركز آموزش عالی میراث فرهنگی
به جای حل مسأله صورت آنرا پاک کردند!
به گزارش کنکوری، یکی از فارغ التحصیلان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی معتقد است: عملکرد مدیران در رابطه با این مرکز آموزش عالی ویرانگر بود. می توانستند این موسسه را با همه تجارب، اساتید و کارگاه هایش در هر قالبی به وزارت علوم منتقل کنند، اما به جای حل مسأله، صورت آنرا پاک کردند.
سجاد باغبان یکی از فارغ التحصیلان کارشناسی موزه از مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی است. او که این روزها استادیار گروه موزه و گردشگری دانشگاه هنر اصفهان است، همچون دانش آموختگانی است که بعد از فارغ التحصیلی از این مرکز، جذب بدنه میراث فرهنگی نشد و به صورت مستقل و با بخش های دیگر دولتی، همچون دانشگاه ها همکاری کرده است.
این عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان اعتقاد دارد که هنوز برای ارزیابی صدمه های ناشی از تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی زود است؛ چون که بستر آموزشی بلندمدت است و تأثیرات این مورد هم در بلندمدت خودش را نشان داده است.
باغبان در گفتگو با ایسنا دراین باره توضیح داد: برای اینکه ببینیم تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی چه صدمه هایی می تواند داشته باشد کافی است به تأثیرات مثبت این مرکز نگاه نماییم. من آمار دقیقی ندارم، اما به نظر می رسد بیشتر از ۵۰ درصد بدنه کارشناسی وزارت میراث فرهنگی بخصوص در معاونت میراث فرهنگی از فارغ التحصیلان آن مرکز هستند. می توانم بگویم حدودا ۱۰۰ درصد کارشناسان و مدیران موزه ها هم از فارغ التحصیلان آن مرکز هستند. برپایه تجربه زیسته و مراوداتم که با موزه ها و بخش های مختلف میراث فرهنگی دارم، شاهد آن هستم که فارغ التحصیلان آن مرکز بدنه کارشناسی میراث فرهنگی این کشور را می سازند.
او اضافه کرد: اما مبحث فقط این نیست، امروز شاهد می باشیم که در بعضی رشته ها، کارشناسی تربیت نمی گردد، چون آن رشته در دانشگاهی تدریس نمی گردد، درحالی که در مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی، رشته های خاصی در حوزه میراث فرهنگی تدریس می شد که هنوز و علیرغم این که چند سال از تعطیلی آن می گذرد، بعضی از آن رشته ها در دانشگاه های دیگر جایگزین نشده اند.
این کارشناس موزه افزود: ازجمله آن رشته ها موزه داری است که هم اکنون در هیچ مرکز آموزشی در شهر تهران، از دانشگاه های ریز گرفته تا درشت، تدریس نمی گردد و این رشته هم اکنون فقط در دانشگاه هنر اصفهان تدریس می شود. دانشگاه هنر شیراز هم در مقطع کوتاهی در این رشته به پذیرش دانشجو پرداخت، اما ظاهراً متوقف شده است. با چنین وضعیتی طبیعی است که در آینده دیگر فارغ التحصیل و متخصصی در این رشته نداشته باشیم و یا تعدادشان خیلی اندک باشند. این در شرایطی است که تعداد موزه های خصوصی در کشور افزایش پیدا کرده است و در چنین شرایطی خلأ نیروهای متخصص این رشته احساس می شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان در رابطه با نقدهایی که به وضعیت فارغ التحصیلان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی و به کار نگرفتن آنها در بدنه میراث فرهنگی از زمانی که این مرکز دایر بوده و تا امروز که تعطیل می باشد، وجود دارد، اظهار داشت: نقد به مدیرانی است که نمی خواهند از توانایی متخصصان استفاده نمایند. من هم حدود بیست سال قبل از مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی در رشته کارشناسی موزه فارغ التحصیل شدم، اما موفق نشدم بعنوان کارمند یا کارشناس در سازمان میراث فرهنگی استخدام شوم، با این وجود در طول این سال ها تمام فعالیت هایم چه آموزشی و پژوهشی و چه اجرایی در ارتباط با تخصصی که در این عرصه داشتم بوده و با بخش های مختلف دولت، مانند دانشگاه ها و یا مؤسسات آموزشی خصوصی همکاری کرده ام.
او بیان نمود: اینکه ساز و کاری برای به خدمت گرفتن کارشناسان این حوزه در دولت و وزارت میراث فرهنگی وجود ندارد نباید به این معنا باشد که جلوی تربیت متخصصان گرفته شود، بلکه باید این ساز و کار اصلاح گردد. در واقع صورت مسأله را نباید پاک کرد، بلکه باید این مسأله حل شود. در آن زمان محدودیت های قانونی برای استخدام یا محدودیت های بودجه ای دولت سبب می شد که از این کارشناسان استفاده نشود، اما خیلی از فارغ التحصیلان خودشان مؤسساتی در زمینه گردشگری، مرمت و صنایع دستی راه اندازی کرده اند.
این کارشناس موزه تصریح کرد: فقط بحث اقدام این افراد کارشناس و به کارگیری در خود میراث فرهنگی نیست، خیلی از موزه های خصوصی، مراکز گردشگری و شرکتهای خصوصی فعال در زمینه مرمت آثار یا بناهای تاریخی از کارشناسان و فارغ التحصیلان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی استفاده می کردند. همینطور رشته های این حوزه بسیار درآمدزا و مستعد خوداشتغالی هستند و الزامی ندارد که حتما دولت متخصصان این رشته را استخدام کند.
باغبان اضافه کرد: فکر می کنم اگر یک مطالعه آماری صورت گیرد حتما درصد اشتغال تخصصی فارغ التحصیلان میراث فرهنگی جزو بالاترین درصدها نسبت به سایر مؤسسات آموزشی خواهد بود، ازاین رو این مورد توجیهی برای تعطیلی آن مرکز نبود.
عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان اظهار نمود: بالاخره قانونی مصوب شده است که تمام مراکز آموزش عالی وابسته به سازمان ها واگذار شوند. با این کاری ندارم که این قانون درست بوده یا اشتباه! بالاخره یه قانون کشوری است و تمام سازمان ها و وزارت خانه ها باید دیر یا زود آنرا انجام دهند، اما مسأله سر اینست که این قانون نمی اظهار داشت که مرکزی با چنین تجربه و ظرفیت بالا را نابود نماییم و به انحلال بکشانیم. این قسمت از عملکرد مدیران ویرانگر بوده است. می توانستند این موسسه را با همه تجارب، اساتید و کارگاه هایش در هر قالبی آنرا به وزارت علوم منتقل کنند.
باغبان اضافه کرد: چند سال پیش زمزمه هایی بود که پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران ابراز علاقمندی کرده این دانشکده را بعنوان دانشکده میراث فرهنگی به زیرمجموعه دانشگاه تهران الحاق دهد و می شنیدیم که بقیه دانشگاه های مادر مایل نیستند آنجا را بعنوان یک مرکز آموزشی تخصصی رشته های میراث فرهنگی از بین ببرند و موافق بودند که فقط مدیریتش از میراث فرهنگی به وزارت علوم منتقل شود و کماکان ادامه حیات دهد. به نظرم این ضایعه بزرگی است و اگر فقط تغییر مدیریت و انتقال شامل حال آن می شد نمی توانست آنقدر نگران کننده باشد. نگرانی برای نسل از بین رفتن آنجاست و اگر سه چهار دانشگاه بزرگ در کشور می بودند که همان رشته ها را آموزش می دادند این نگرانی وجود نداشت.
این کارشناس موزه افزود: فرض را بر این بگذارید که وزارت نفت یا نیرو، مراکز آموزش عالی داشتند، در حالیکه در کشور تعداد زیادی دانشگاه صنعتی داریم که رشته های این حوزه ها را به تنهایی پوشش می دهند، در چنین موارد ضرورتی ندارد که مرکز آموزش عالی داشته باشیم، اما در کشور حتی دو دانشگاه بزرگ نداریم که دانشکده تخصصی رشته های میراثی داشته باشند و اگر دانشگاه هنر اصفهان را استثناء بگیریم که همه این رشته های مرمتی، موزه، را دارد، دیگر هیچ دانشگاهی مانند آن نداریم.
منبع: كنكوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب