در نامه ی جمعی از استادان علوم انسانی و پزشكان مطرح شد
ضرورت به كارگیری رویه های سیاستی و مدیریتی صحیح برای مقابله با ویروس كووید19
كنكوری: تعدادی از اساتید علوم انسانی و پزشكی در نامه ای بر ضرورت به كارگیری رویه های سیاستی و مدیریتی صحیح برای مقابله با ویروس كووید 19 تاكید نمودند.
به گزارش كنكوری به نقل از ایسنا، تعدادی از استادان رشته های علوم انسانی و پزشكان در نامه ای كه خطاب به نظام سیاست گذاری و مردم نوشته اند می گویند: «با واقعیت سرسختی چون ویروس كرونا، نه می توان برخورد سرسری كرد و نه می توان با روش های نادرست به مقابله اش رفت. فرجام هر دو، میدان دادن بیشتر به اشاعه ی این ویروس و افزایش میزان"ریسك نظام مند" است. ریسكی كه به علت ماهیت خفته ی آن در پیكر شخص آلوده و سرعت انتقالش، در چارچوب الگوی شبكه ای غیر خطی، عمل می كند و به سرعت تكثیر می شود.»
در این نامه آمده: «بنابراین در غیاب رویه های سیاستی و مدیریتی صحیح و نبود همكاری جمعی و عمومی، امكان فراگیر شدن این ویروس در سطح كشور و رسیدن تعداد مبتلایان، به مرز های بسیار خطرناك كنترل ناپذیر همراه با مرگ و میر بالا وجود دارد. طبق آمار رسمی اعلام شده، در ۲۰ استان كشور، آلودگی به كرونا وجود دارد.»
نویسندگان این نامه با بیان این كه این نقشه ی جغرافیایی، لزوم اتخاذ رویه های صحیح را صدچندان می كند می گویند: «در صورت توجه جدی به تجربه ی كشوری چون چین كه به تایید سازمان بهداشت جهانی، در این زمینه فوق العاده عمل كرده است، می توان بر این بحران غلبه كرد.»
این استادان علوم انسانی و پزشكان معتقدند افكار عمومی شناخت كافی از این ویروس دارد بدین سبب تنها راه حداقل سازی هراس اجتماعی و بازگرداندن امید اجتماعی، پیگیری جدی اقدامات صحیح، چه از طرف نظام حكمروایی، در سطوح كلان و بخشی، و چه از طرف تك تك افراد جامعه است.
نویسندگان در ادامه ی این نامه بر اتخاذ اقدامات زیر تاكید كرده اند:
صورت بندی صحیح مسئله؛ با نگاه توطئه گرایانه و با انداختن بار تقصیر بر گردن بیگانگان، مشكلی حل نمی گردد. حتی اگر در یك سناریو، چنین فرضیه ای قابل اعتنا باشد، از اهمیت نظام مدیریت بحران برای مواجهه با آن نمی كاهد. ضمن این كه افكار عمومی، با مقایسه اقدامات انجام شده در چین و در ایران، صورت بندی های نادرست مسئله را حمل بر عدم پاسخگویی نظام حكمروایی می كند. امری كه بحران دیگری به نام بی اعتمادی اجتماعی را بیشتر از قبل دامن می زند.
دومین اقدامی كه این استادان دانشگاه و پزشكان بر ضرورت اتخاذ آن تاكید می كنند تعطیلی سراسری مدارس و دانشگاه ها تا آخر سال، عقب انداختن یك ماهه ی تقویم آموزشی و زمان كنكور و اختتام ترم دانشگاه ها و بهره گیری از امكانات دنیای مجازی و یادگیری از راه دور در این خصوص است.
در این نامه بر یك روز درمیان كردن حضور پرسنل دولتی و بخش خصوصی تاكید گردیده است و آمده: « به نحوی كه نظام اداری ضمن باز بودن، با اتكا به نیمی از پرسنل خود، امور جاری روزانه را انجام دهد. در این جا نیز می توان در مواردی از سیاست دوركاری بهره برد.»
نویسندگان این نامه اقدام بعدی را منع برگزاری هر نوع اجتماعی، چه مذهبی و چه غیر مذهبی عنوان می كنند و می افزایند: «در مورد اجتماعات مذهبی، ما ضمن احترام فراوان به اماكن مقدس و شعائر و آیین های دینی و مذهبی، بر این باوریم كه به استناد سخن پیشوایان دین، رعایت احتیاط ها با هدف صیانت از جان، شرط شرعی و عقلی است؛ به خصوص در شرایط كنونی كه هرگونه بی احتیاطی علاوه بر تهدید جان شركت كنندگان در اجتماعات دینی و مذهبی، سبب به خطر افتادن جان دیگران در ابعاد بالا نیز می شود.»
این استادان دانشگاه و پزشكان می گویند: « اعلان رسانه ای دقیق افراد مبتلای فوت شده و آلوده و درخواست از افراد در تماس با بیماران، برای رجوع به مراكز درمانی و انجام معاینات بالینی لازم، شفاف سازی در این زمینه، اقدام مهمی برای كنترل بحران است.»
در ادامه این نامه بر تامین امكان مرخصی برای زندانیان بیمار، و اجرای عفو زودتر از موعد برای زندانیان مورد نظر و سایر تسهیلات در این زمینه، با هدف كاهش تراكم زندان ها و پیش گیری از وقوع شرایط خطرناك در این مكان های با دسترسی ضعیف به امكانات پزشكی و درمانی تاكید گردیده است.
در بخش دیگری از این نامه آمده: «با توجه به اقدامات لجستیك انجام شده در چین، و تجربه ای كه این كشور در زمینه ی كنترل بحران دارد، می توان از آن و همچنین سازمان بهداشت جهانی، برای تامین امكانات پیشگیری و درمانی كمك گرفت.»
این استادان دانشگاه و پزشكان با اشاره به ضرورت تامین فوری تجهیزات پزشكی خصوصاً امكانات پوششی قوی برای تمامی كادر پزشكی - درمانی و پرسنلی بیمارستان ها و ایجاد انگیزه های مثبت برای آنان می گویند: «در مورد امكانات پوششی باكیفیت می توان از سازمان بهداشت جهانی و چین كمك گرفت.»
در بخش دیگری از این نامه، با اشاره به تجربه ی كشور های چین، كره جنوبی و ایتالیا مطمئن ترین راه برای كاهش قابل توجه سرعت اشاعه ویروس، «قرنطینه كردن شهرهایی است كه بیشترین آلودگی به كرونا را دارند» معرفی شده است.
امضا كنندگان این نامه معتقدند در مورد اكیپ های كنترل مسافران بهتر است اولویت به استقرار آنها در معابر خروجی شهرها داده شود تا در صورت مثبت بودن جواب تست، افراد مشكوك به بیماری، در همان شهر، تحت مراقبت های درمانی و قرنطینه ای قرار بگیرند. اكیپ های مستقر در معابر ورودی می توانند نقش مكمل را داشته باشند؛ خصوصاً درمورد افرادی كه در راه بین دو شهر حركت می كنند.
در بخش دیگری از این نامه بیان شده: «با توجه به احتمال افزایش بیش از پیش مبتلایان در چند روز آینده و احتمال كمبود جا در مراكز درمانی، می توان با تجهیز سریع ساختمان های بلااستفاده ی نهاد های دولتی و عمومی، در شهر های مختلف، این كمبود را جبران كرد.»
نویسندگان در بخش پایانی این نامه، با بیان این كه كنترل بحران كرونا بدون همكاری جمعی امكان ناپذیر است معتقدند در این شرایط خاص اخلاق و مسئولیت فردی با اخلاق و مسئولیت اجتماعی در هم تنیده است.
این استادان دانشگاه و پزشكان بر ضرورت رعایت اصول بهداشتی تاكید كرده اند و افزوده اند: « اگر از دیگران انتظار داریم كه از رفتار های فرصت طلبانه كاسب كارانه با ما پرهیز كنند، به همین میزان مسئولیت رعایت چنین رفتاری بر دوش تك تك ما نیز سنگینی می كند. موقعیت حساس و خطیر كنونی را می توانیم تبدیل به فرصت خوبی برای تقویت مسئولیت پذیری اجتماعی و مهرورزی به یكدیگر نماییم..»
آنها درانتها با مخاطب قرار دادن رسانه ها می گویند: «انتشار اخبار نادرست و ایجاد هول و هراس در شرایط خطیر كنونی می تواند با افزایش استرس و كاهش ایمنی بدن هموطنان گرامی آنان را در مقابل این ویروس لطمه پذیر تر كند، بدین سبب بر عهده ی اصحاب رسانه است كه ضمن اطلاع رسانی صحیح، مانع از افزایش بی مورد استرس اجتماعی شوند.»
اسامی امضا كنندگان این نامه به شرح زیر است:
پرویز اجلالی، جامعه شناسی، موسسه عالی مدیریت و برنامه ریزی
شیرین احمدنیا، جامعه شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
حمید امین اسماعیلی، اقتصاد و روابط بین الملل جهاد دانشگاهی
عبدالرضا ركن الدین افتخاری، جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس
حسین ایمانی جاجرمی، جامعه شناسی، دانشگاه تهران
لطفعلی بخشی، اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی
محسن برزگران، جراح دندانپزشك
پرویز پیران، جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
صفر پیش بین، اقتصاد دانشگاه اهواز
محمد باقر تاج الدین، جامعه شناسی دانشگاه آزاد واحد تهران مركز
عزیزالله تاجیك اسماعیلی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
مجمود جامساز، اقتصاددان مستقل
حمیدرضا جلایی پور، جامعه شناسی دانشگاه تهران
ابوالفضل جنتی، اقتصاددان مستقل
فاطمه جواهری، جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
ژاله حساس خواه، آموزش زبان انگلیسی دانشگاه گیلان
حسن حیدری، اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
جواد حیدری، علوم سیاسی دانشگاه شاهد
عباس خلجی، پژوهشگاه علوم انسانی
اسماعیل خلیلی، پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات
ابوالفضل دلاوری، علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
علی دینی تركمانی، اقتصاد و سیاست گذاری موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی
حسین راغفر، اقتصاد الزهرا
حمیدرضا رحمانی زاده دهكردی، علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
حامد رضا نصیری، علوم سیاسی دانشگاه تبریز
علی رضا زاده، اقتصاد دانشگاه ارومیه
حسن رفیعی، روانپزشكی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
بیژن زارع، جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
شهریار زوركی، اقتصاد دانشگاه مازندران
سید حسین سراج زاده، جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
ملیحه شیانی، جامعه شناسی دانشگاه تهران
مجمود صادقی، حقوق دانشگاه تربیت مدرس
سید جواد صالحی، علوم سیاسی دانشگاه شیراز
اسماعیل صفرزاده، اقتصاد دانشگاه الزهرا
مسعود صوفی مجید پور، اقتصاد دانشگاه آزاد فیروزكوه
حسین طالقانی، اقتصاد مترجم
بیژن عبدالكریمی، فلسفه دانشگاه آزاد
محمد عبدی، اقتصاد دانشگاه مازندران
غلامرضا علیزاده، جامعه شناس دانشگاه علامه طباطبایی
علی عمران، پزشك متخصص پوست و مو
نعمت الله فاضلی، مردم شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
علینقی فراهانی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
علیرضا قبادی، مردم شناسی دانشگاه خوارزمی
سیمین كاظمی، پزشك و جامعه شناس
مراد كاویانی، جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی
حمید كردبچه، اقتصاد دانشگاه الزهرا
زهرا كریمی، اقتصاد دانشگاه مازندران
مجمد سالار كسرایی، علوم سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی
الهه كولایی، علوم سیاسی دانشگاه تهران
یوسف محمدزاده، اقتصاد دانشگاه الزهرا
محمود محمودزاده، اقتصاد دانشگاه آزاد فیروزكوه
علیرضا مرادی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
علی مرشدی زاده، علوم سیاسی دانشگاه شاهد
حسین مفتخری، تاریخ دانشگاه خوارزمی
مجتبی مقصودی، علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران
سید سعید ملك الساداتی، اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
مرتضی منطقی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
سید یعقوب موسوی، جامعه شناسی دانشگاه الزهرا
میرطاهر موسوی، جامعه شناسی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
فرشاد مومنی، اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
منصور مهینی زاده، اقتصاد دانشگاه یزد
سید جواد میری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
عباس نعیمی جورشری، جامعه شناسی
نهال نفیسی، جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
علی اكبر نیكو اقبال، اقتصاد دانشگاه تهران
ایرج همتی، علوم سیاسی، نویسنده و مترجم
مریم یارمحمد توسكی، جامعه شناسی دانشگاه آزاد اراك
منبع: كنكوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب