تكریم ارباب رجوع در مدارس
كنكوری: روزنامه عصرمردم چاپ شیراز پنجشنبه در شماره 6379 یادداشتی با عنوان ؛گشت و گذاری در فضای تكریم ارباب رجوع؛ در انتقاد از دریافت كمك های الزامی از والدین دانش آموزان در مدارس منتشر نموده است.
در این یادداشت به قلم اسماعیل عسلی آمده است: گاهی ما با واژه ها و الفاظ بازی می نماییم بدون این كه دركی واقع بینانه از آن داشته باشیم. همین كه اصطلاحی یا واژه ای گنجانیده شده در ماده یا تبصره ای قانونی بر سر زبان ها افتاد عده ای پشت سر هم آن را تكرار می كنند.
فراوانی كاربرد اصطلاحات و عباراتی چون “اصل 44 قانون اساسی”، “شفاف سازی”، “اقتصاد مقاومتی”، “كار جهادی”، “عملیاتی كردن”، “كار فرهنگی” و “تكریم ارباب رجوع” در گفتمان های رسمی و اداری و اخبار رسانه ها توسط كسانی كه كمترین پایبندی به آنها را ندارند نشان داده است كه الصاق خیلی از دستورالعمل ها در ویترین ادارات و سازمان ها و مدارس تأثیر زیادی بر كیفیت كارها ندارد.
برای نمونه اگر بخواهیم مصادیق عدم رعایت “تكریم ارباب رجوع” را در مدارس مورد بررسی قرار دهیم به نتایج درخشانی می رسیم. امروز بامداد یكی از شهروندان شیرازی با روزنامه عصر مردم تماس گرفت و اظهار داشت: همسرم برای گرفتن كارنامه ی فرزندم در یكی از مدارس منطقه ی سراج به مدیر و معاون مدرسه مراجعه نموده و به او گفته اند برای دریافت كارنامه ی فرزندت باید دویست هزار تومان بدهی. این شهروند عصبانی می گفت مگر تحصیل مجانی نیست چرا من باید چنین پولی را بپردازم پاسخ شنیده بود كه برو به هر كجا هم كه می خواهی شكایت كن!
آیا شأن و جایگاه یك آموزشگاه دولتی كه وظیفه اش تربیت دانش آموز است با چنین ادبیاتی همخوانی دارد؟ اساساً رد و بدل شدن چنین دیالوگ هایی بین ولی یك دانش آموز و گردانندگان یك آموزشگاه در حضور دانش آموز صحیح است؟ چرا پدر یا مادر یك دانش آموز باید جلوی چشم فرزندش تحقیر شود و ناگزیر به اظهار ناداری و فقر شود؟ مگر دریافت كمك های مردمی تابع قوانین و مقررات خاص خود نیست؟
تا آنجایی كه من اطلاع دارم درخواست از اولیای دانش آموزان برای كمك به مخارج اداره مدرسه یا باید در جلسه ای عمومی مطرح شود كه در آن صورت هر كس مایل بود و استطاعت داشت مبلغی را به حساب اعلام شده واریز نماید و یا اگر مدیر مدرسه تشخیص می دهد ولی دانش آموز از تمكن بالایی برخوردار می باشد او را به جلسه ای خصوصی دعوت كند و با تشریح وضعیت عمومی مدرسه و عرضه فهرست نیازهای بر زمین مانده فرد مورد نظر خویش را به كمك مالی ترغیب نماید.
مدیر یك مدرسه به چه قیمتی می خواهد بیلان كاری خویش را در زمینه جذب كمك های مردمی نزد اداره بالا ببرد؟ به قیمت سلب حیثیت از ولی یك دانش آموز و سرخوردگی یك كودك!؟
وقتی مسئولان ارشد وزارت آموزش و پرورش با حضور در صدا و سیما رسماً اعلام می كنند كه دریافت وجه بابت هزینه ی تحصیل در مدارس دولتی مغایر قانون است چرا یك مدیر به خود اجازه می دهد بدون درخواست كتبی و نامه ی رسمی كه قابل پیگیری باشد از ولی دانش آموز بخواهد كه مبلغی را به حساب مدرسه واریز كند؟
من به آن شهروند كه خویش را ف. اعتمادی معرفی نمود گفتم نامه ای از مدیر در خصوص ضرورت پرداخت چنین مبلغی بابت تحویل كارنامه بگیر تا من بتوانم نام مدرسه را در یادداشتم ذكر كنم در پاسخ گفت نامه نمی دهد ولی بعد از این كه پول را پرداختم اصل قبض پرداختی را می توانم برایتان بیاورم! یعنی مدیر مدرسه حتی حاضر نیست درخواست خویش را مكتوب كند زیرا بعداً می خواهد بگوید ولی دانش آموز با طیب خاطر و رضایت قلبی چنین پولی را پرداخته است!
البته همگان در این شرایط وانفسای اقتصادی كه برای دولت پیش آمده به تنگناهای بوجود آمده برای مدیران كه می خواهند مدرسه ی خویش را به بهترین وجه مدیریت كنند وقوف دارند اما تكلیف تكریم ارباب رجوع و حفظ شأن محیطی فرهنگی و آموزشی و رعایت قانون و مقررات چه می شود؟ ظاهراً این شهروند تا زمانی كه داد و بیداد راه نیندازد و به اینجا و آنجا رجوع نكند نمی تواند مطمئن باشد كه كرامتش حفظ می گردد و قانون در مورد او رعایت خواهد شد.
منطقه ی سراج محله ای است كه اغلب ساكنانش افراد كم برخوردار می باشند. امكان دارد چنین برخوردی در مدرسه ای دولتی واقع در منطقه ای كه ساكنانش رفاه نسبی دارند قابل توجیه باشد اما برای كسی كه اجاره نشین است یا كارگر است پرداخت چنین پول هایی ممكن نیست ! چند روز پیش یكی از مسئولین آموزش و پرورش از افزایش تعداد دانش آموزان از تحصیل بازمانده سخن می گفت. چگونه است كه ما از یك سو نهضت سوادآموزی راه می اندازیم تا از شمار بیسوادان بكاهیم و از طرفی دیگر خانواده ها را طوری تحت فشار مالی قرار می دهیم كه زیر بار ادامه تحصیل فرزندشان نروند؟
در پیوند با این مورد و برای این كه اولیاء دانش آموزان نگاهی تردیدآمیز به چنین مطالباتی نداشته باشند لازم است كه اولاً مدیران مدارس چنین درخواست هایی را به صورت مكتوب و در پاكت های دربسته به اولیاء بدهند و در نامه هم قید كنند كه الزامی در كار نیست و ثانیاً در انتها هر سال در جمع اولیاء دانش آموزان میزان كمك ها و هزینه كردها را گزارش كنند و تأثیرات كمی و كیفی این كمك ها را هم تشریح نمایند و از همه مهمتر این كه مجوز ارسالی از اداره برای مطالبه ی پول از اولیاء را به صورت خوانا و درشت در معرض دید مراجعین قرار دهند!
تا آنجایی كه من اطلاع دارم خیلی از مدارس دولتی خصوصاً بعد از انقلاب خیرساز هستند یعنی این كه نقش مردم در پشتیبانی از آموزش و پرورش كم نیست تنها چیزهایی كه ظرف این مدت لطمه دیده كیفیت آموزش، تنزل جایگاه معنوی مدارس، تنگناهای معیشتی معلمان، كوچك شدن فضاهای آموزشی و پرهزینه تر شدن تحصیل است تا آنجا كه یكی از دلایل اساسی بی رغبتی خانواده ها به فرزندآوری همین هزینه ی بالای تحصیلی است كه برای كشوری ثروتمند و سرشار از معادن نفت و گاز كه بعضی از كشورها چشم به كمك هایش دارند پسندیده نیست.
7375/ 2027
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب